Nocna przechadzka.

-On jest cudowny.-chyba najmłodsza współlokatorka Miry poległa na łóżku. Kalliala nie wiedziała jak na to zareagować. Jeszcze nigdy ze sobą nie rozmawiały a mieszkały już ze sobą ze 4 lata! 
-To prawda.-westchnęła druga- I taki przystojny.
-Utalentowany-wszystkie trzy miały błogie miny i patrzyły w przestrzeń.-A ty co o nim sądzisz?
Mirę w pierwszej chwili zatkało. Co się z nimi stało? 
-Ej Mira ,jesteś tam?
-Jest...kim on jest?
Dziewczyny zachowywały się jakby je poraził piorun.
-To ty nie wiesz kim on jest?!
-No nie.-Mirę niespecjalnie obeszło ,że nie zna jakiegoś kolesia ,który jest chwilową gwiazdą i umrze najpóźniej za 5 lat bo stwierzdił ,że"świat jest do bani" i zaczął ćpać.
-To nasz Bóg.-wyszeptała jedna z obłędem w oczach- Najcudowniejsza i najwspanialsza istota żyjąca na ziemi. 
-Wątpię ,żeby Bog istniał, a jeśli nawet, to napewno on nim nie jest.
-Niby czemu? 
-Bo Bóg wskrzeszał zmarłych a nie grał na gitarze. 
Mira miała dosyć tej rozmowy więc  odłożyła notatki i wyszła z pokoju. Chciała po prostu pochodzić po korytarzu. Bez sensu i bez celu. A może zajrzę do Eveliny? Gdy miała już zejść do piwnicy ,która była prstosowana do gotowania, napotkała tego rozczochranego chłopaka ze smtnym wyrazm twarzy. Co on tu robi? Jest po 11. Mira chciała do niego podejść ale w ostatniej chwili zauważyła ,że chłopak nie jest sam. Obok niego stała dyrektork ośrodka.
-Więc Ville możesz się tu zatrzymać  póki śnieżyca nie umożliwi twojemu przyjacielowi przyjazd. 
-Naprawdę nie sprawię kłopotu?
-Proszę się o to nie martwić. Myślę ,że spokojnie może pan spać w bawialni. Jest tam wygodna sofa i zaraz wyslę kogoś ,żeby przyniósł ci pościel.
-Bawialnia to to miejsce gdzie grałe,?
-Tak złociutki.
-Więc...poczekam tam.
Mira stała bez ruchu. Bynajmniej nie była ciekawa co powie dyrektorka na noce szwędanie się. Jednak jej kroki się zbliżały a Mira nie miała gdzie uciec.
-A co ty tu robisz?
Ku jej zaskoczeniu dyrektorka nie była zła.Raczej...uradowana?
-Chciałam się napić wody.-wymamrotała Kalliala.
-A możesz przy okazji wziąć od Eveliny pościel dla naszego młodego artysty? Świetnie.-i nie czekając na reakcję dziewczyny ruszyła w kierunku swojego gabinetu. Skoro jest śnieżyca to nie będzie się wygłupiać i próbować dotrzeć do domu.
Mira stała chwilę niezdecydowana ale w końcu ruszyłą w kierunku kuchni. Evelina nie była zaskoczona nocną wizytą dziewczyny. To nie był pierwszy raz. Aczkolwiek była nieco rozdrażniona bo znów słabo sypiała. Bez słowa dała jej z magazynku koce i poduszkę. 
-W tej bawialni biedaczyna zmarznie.
Gdy Mira dotarłą do bawialni próbowała otworzyć drzwi ale brakowało jej wolnych rąk. Walnęła nogą o framugę a drzwi prawie wypadły z zawiasów. Nigdy się specjalnie nie zastanawiała co robi. Lubiła działać. Chłopak był dosyć zaskoczony ale było to raczej spowodowane tym ,że zdjął z sebie koszulkę niż nagłym wpadnięciem Miry.
-Oj..sorki. Przyszłam tylko dać ci koce.
-Niech zgadnę-chopak wciągnął na siebie podkoszulkę i odebrał je rzeczy-Jesteś kolejną dziewczyną ,która chce autograf?
-A skąd ten pomysł?
-Mam co prawda ledwie 24 lata ale zacząłem śpiewać jakieś 10 lat temu więc jestem już dosyć rozpoznawalny.
-Muszę cię rozczarować.-Mira wydęła usta i zlustrowała chłopaka wzrokiem-Ja nawet nie wiem kim ty jesteś.
-Serio?-chłopak sprawiał wrażenie ucieszonego.
-Serio.
Młody mężczyzna wyciągnął do niej rękę i ze szczerym uśmiechem się przedstawił.
-Ville Valo.